een tandje meer of minder?

 

De laatste jaren zit ik iets te vaak in de tandartsstoel , problemen met gebit door de tand des tijds.

Gisteren ook weer, maar daarover zo meer.

Jaren geleden had ik vage kiespijn, ik hoopte dat het vanzelf over zou gaan. Tanden op elkaar en doorgaan!   Ik nam paracetamol, breidde dat uit met brufen, maar dat mocht niet baten. Ik maakte een afspraak bij de tandarts , maar die heb ik niet meer gehaald.

Ik zat in de nachtdienst, het was weekend, en opeens had ik rechts een hamsterwang, het zag er raar uit, en de pijn was inmiddels tot het toppunt gestegen.

Een dienstdoende kaakchirurg op mijn werk kunnen benaderen. Het was zondagochtend half 8, en we liepen samen de verlaten poli op.

Het wordt geen feest! zei hij tandenknarsend. Je hebt veel te lang doorgelopen met die kies. 

Ik lachte als een boer die kiespijn heeft.

Hij rommelde spullen bij elkaar, zetten het mes in mijn tandvlees en de pus spoot in het rond. Hij liet een klein draintje achter ( zo, nou weet ik ook eens hoe dat voelt), en daarna ging ik naar huis.

De kies heeft het niet gered, hij is later getrokken door mijn eigen tandarts.

Geen man over boord, het was een kies helemaal achteraan, dus niemand die daar iets van kon zien na afloop.

Afgelopen week was het weer zo ver, vage pijn, dit keer in een tand in mijn onderkaak, een die precies in het midden zit.

Ik hoopte ook deze keer dat het voorbij zou gaan, nee dus. Naar mijn tandarts gegaan, die maakte een foto, keek zorgelijk en zei dat ik hiervoor naar een speciaal centrum in Amsterdam zou moeten gaan, zij konden het klusje niet klaren. Op de foto was te zien dat er misschien een verbinding van de ontsteking naar de tand daarnaast was.

Toen sloeg de stress toe bij mij. Misschien moesten er wel twee tanden  uit en zou  ik voor schut lopen met een gat tussen mijn tanden, alsof ik aan het wisselen ben! Ik had al begrepen dat het maken van een partiele prothese een week zou duren. 

Ik peins er niet over om mensen onder ogen te komen met zo'n lelijk gebit! In gedachten had ik al bedacht dat ik op mijn werk continu een mondkapje op zou zetten, de pauze in eenzame afzondering zou doorbrengen, en mijn vriendje zou ik helemaal niet onder ogen willen komen met die gapende holte in mijn mond.

Gisteren met lood in mijn schoenen naar Amsterdam Buitenveldert gegaan.

De tandarts was een zeer aardige dame, die me verzekerde dat het goed zou komen. 

En dat gebeurde ook. Ze voerde een wortelkanaalbehandeling uit, en als herboren stond ik daarna op,

Dinsdag nog een keer op die stoel en dan is het klaar.

Vanmorgen vroeg ging mijn telefoon, het was het Endocentre. 

Ik nam op het hoorde aan de andere kant van de lijn: Ik bel u even op om te horen hoe het met u gaat!

Uitstekend, zei ik, wat attent . 

Ik kijk nu al uit naar volgende week :).

En ik hoop dat het daarna even duurt voor ik weer aan de tand gevoeld word.

ps nog iets grappigs, op de rontgenfoto was te zien dat diep in mijn onderkaak nog een tand zit die nooit  doorgekomen, hij zit daar al jaren verstopt.  

En ter afsluiting nog een mooi spreekwoord: die de minste tanden hebben kauwen het meest (de domste mensen voeren meestal het hoogste woord)