U wordt bedankt!

 

Het is altijd fijn waardering voor je werk te krijgen. 

Patienten die met ontslag gegaan zijn laten vaak een lief kaartje achter, met daarin hun dankbetuigingen geschreven.

Al dan niet met een bedragje erbij voor in de afdelingspot, waarmee er leuke dingen voor het personeel gedaan kunnen worden.

Snoep, taart, koekjes worden ook gedoneerd . En dan heb je nog de patienten die zelf, of familie, een eigen zaak hebben. En van daar uit een schenking doen.

Zo kreeg ooit al het personeel op de afdeling Chirurgie en eigen doos met Leonidasbonbons. Van een familie die in delicatessen handelde.

Ook zijn er wel eens pizza's bezorgd, lekker hapjes, kaarten voor het theater, ga zo maar door.

Ik heb een keer een zelf gebreide sjaal van een lieve dame mogen ontvangen, dat was heel persoonlijk en superlief!

Het is allemaal op vrijwillige basis, maar een blijk van waardering wordt echt op prijs gesteld.

Op Chirurgie lagen patienten soms een half jaar in het ziekenhuis, waren op het nippertje ontsnapt aan de dood, en verlieten uiteindelijk toch nog in levende lijve het hospitaal. Zonder een kaartje of wat dan ook achter te laten.. Dat was dan wel een bittere pil om te slikken

Ondankbare hond! dacht ik dan.

Maar zij zijn in de minderheid,  vaak is men wel tevreden en dankbaar.

Maar de mooiste bedankjes krijg je tijdens het werk.

Een glimlach, iemand die zegt blij te zijn dat je aan zijn bed staat, die blij is dat je de volgende dag weer zijn verpleegkundige bent.

Iemand die bedlegerig geweest is, niet eens in staat is zelf zijn tanden te poetsen, , en die opeens een mini rondje over de zaal maakt, strompelend achter een rollator. Dat geeft zo'n enorme kick, daar kan geen stuk taart tegen op!

Maar het ultieme compliment voor mij is als iemand mij met mijn voornaam aanspreekt ipv het algemene 'zuster'. Dat betekent dat iemand mij als individu ziet. 

Waarvoor mijn oprechte dank!