Shit!
de blijde boodschap.
Er zijn grenzen aan mijn incasseringsvermogen.
Sommige patienten beschrijven in geuren en kleuren hun stoelgang, en verwachten dan een complimentje. De volgende benamingen worden gehanteerd: vlaamse reus, grote jongen, grote boodschap, 'hij lag er prachtig bij'.
Totaal geen schaamte, men denkt dat wij zorgverleners immuun zijn voor vieze dingen.
Uiteraard wordt daarna een eervolle vermelding in het dossier gemaakt.
Een geluk bij een ongeluk.
Een patient, die zich wilde ontlasten, op de postoel geholpen .
Nadat er flink wat geproduceerd was, heb ik de patient van de zetel af geholpen.
Met een klap viel de po uit de stoel. Hij viel loodrecht omlaag en er spetterde niets in het rond. De drol zat keurig vastgeplakt op de bodem van de po.
"Shit" zei mijn patient heel toepasselijk.
In de nachtdienst had ik minder geluk. Een patient belde, voor ik bij hem gearriveerd was zat hij al op de postoel, en had daar zijn ding gedaan. Op de vloer lag ontlasting, er zat geen po in de stoel.
Hij had er nog in gestaan ook, ik probeerde een pokerface te trekken ( mijn gezicht spreekt eigenlijk altijd boekdelen dus ik hoop dat het niet te zien was in het donker.) Ik sprak met kalme stem , deed net alsof ik het niet erg vond ( de man kon er ook niets aan doen) maar inwendig vervloekte ik deze nacht).
Op zo'n moment denk ik bij mijzelf: wat is dit soms toch een vreemd beroep.
Reacties
Een reactie posten