Van hot naar her

 Morgen gaat mijn afdeling verhuizen, van F7 Zuid naar H5 Zuid.

Kom ik toch weer in de H toren terecht. 

Heb daar, heel lang geleden, in 1988 ( !) een blauwe maandag op de dagbehandeling gewerkt, was toen uitzendkracht, 23 jaar , kinderloos, had een relatie. En daarna drie maanden op H5 gewerkt, urologie, als soort oproepkracht.

Daarna jarenlang in de G toren mijn ding gedaan, op Chirurgie, 13 jaar G6 zuid, daarna ruim 20 jaar G6 noord, en daarna nog een half jaar op G4  Noord. Dat was wel even wennen, allemaal nieuwe kamernummers, en het uitzicht op de 4e etage was ronduit k..., je keek tegen daken en lichtkoepels aan.

Inmiddels 4 kinderen en 1 kleinkind  rijker, 2  relaties verder, en uiteindelijk happy single .

De overgang van jarenlang G6 (bijna 34 jaar) naar F7 was al een enorme ommezwaai. Ik liep in het begin steeds de verkeerde kant op, het wenningsproces gaat niet meer zo vlot op een bepaalde leeftijd.

Gelukkig bezit ik een redelijke dosis flexibiliteit, dus deze verhuizing zal ik ook wel weer overleven.

Verder terug in de tijd heb ik de verhuizing meegemaakt van het oude ZAN (Ziekenhuis Amsterdam Noord ) naar het Boven IJ ziekenhuis. De patienten werden met ambulances en vrachtwagens vervoerd, met rolstoelen, auto's, het liep allemaal op rolletjes. 

Ik kan me herinneren dat we geen bedankje kregen van de directie, geen kleine attentie. De patienten wel, die kregen een kop en schotel met het Boven IJ logo, gevuld met chocolade eitjes.

Stank voor dank ! dacht ik toen. Ik heb daar een jaar gewerkt, en ben toen via het uitzendbureau geinfiltreerd in het AMC.

Niet weg te slaan uit Amsterdam Zuidoost, gewend aan de cultuur hier, dat was oa een reden om vorig jaar niet mee te verhuizen naar de VU.

Ik ben redelijk honkvast, ook prive niet weg te krijgen uit mijn woning, waar ik sinds 1993 woon. Mijn laatste levensgezel , die een eigen verhuisbedrijf had, zei altijd tegen mij : je bent een slechte voor de verhuisbranche. 

Ik kreeg onlangs een brief in de bus, waarin een of andere optimist mij aanbood mijn huis op te kopen. Geen sprake van !

Verhuizen is niet mijn hobby, maar het ruimt wel lekker op. 

Toen ik ging scheiden van de vader van mijn kinderen heb ik heel veel weggegooid en naar het scheidingsstation gebracht :).

Maar goed, terug naar de situatie hier. De afdeling is al gedeeltelijk ontmanteld, het ziet er wat troosteloos uit, die kale muren. 

Morgen ben ik geen getuige van de verhuizing, in het Paasweekend maak ik een frisse start op mijn nieuwe werkplek. Uiteraard met gouden feestklompen aan en paaseitjes op mijn jasje gespeld.