verslapen

 



Het is mij gelukkig niet vaak overkomen, verslapen. Maar vanmorgen was het toch raak. Ik werd wakker, en kon mijn ogen niet geloven toen ik op mijn horloge zag dat het half 7 was.

Mijn telefoon gepakt, beeld was zwart. Dus de wekker had het ook af laten weten. 

Ik probeerde rustig te blijven, maar toch schoot ik in de stress.

Ik kleedde me razendsnel aan. Ik probeerde daarna batterij van mijn telefoon eruit te halen, maar kreeg achterkant telefoon er niet af

Mijn dochter gaf mij zo'n klein pinnetje, ik ben niet technisch, bleek voor het laatje van de SIM kaart te zijn. Kreeg het laatje er daarna niet meer in, op internet gezocht, moest hij er andersom in. Ffff.

Mijn werk kon ik niet bellen, wist nummer niet uit mijn hoofd.

Wilde toen via het algemene nummer van het AMC bellen, maar door het gestress wist ik dat nummer opeens niet meer .

Maar gelukkig kwam mijn foon tot leven, er ging een lampje branden, er kwam een groen tandwieltje in beeld, en opeens deed hij het weer.

Uiteindelijk stapte ik slechts 10 minuten later dan gewoonlijk op mijn fiets, en was slechts 5 minuten te laat op de plaats van bestemming.

Maar ik mag mijzelf gelukkig prijzen dat het me niet vaak gebeurt, en dat ik nooit uren te laat ontwaak.

Ik heb collega's meegemaakt die het presteerden om zich te verslapen terwijl ze een late dienst hadden ( dan start je om 14:30 uur).

En ik heb zelfs meegemaakt dat iemand zich versliep ,in de nachtdienst (begintijd is 22:45 uur), en  die niet wakker te bellen was. Die belde uiteindelijk zelf om 03:30 uur, maar die hoefde toen niet meer te komen.

En helemaal genant, we hebben een keer iemand van zijn bed laten lichten door de politie, omdat we ons ernstig zorgen maakten. Dan valt mijn verslaapactie van 35 minuten volkomen in het niet.





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Vanaf nu alles op zusteranna.com

in de lift

beter lachen dan huilen