ijskoud en bloedheet

Sinds vandaag weet ik van het bestaan van droogijs, had er nog nooit van gehoord.

Ik moest naar het laboratorium om ijs te halen. Er was namelijk een donornier op de afdeling, in een koeldoos van piepschuim, gevuld met ijs.

De nieren komen ook wel in andere boxen, waarbij de gewenste temperatuur ingesteld is.

Maar deze werd dus op ijs bewaard, wij worden geacht elke 6 uur het ijs te verversen.

Ik had ooit, een jaar terug, ijs gehaald, ik wist nog waar het ongeveer was. Ik ging op pad, met de speciaal daarvoor bestemde plastic koelbox .

Eenmaal bij het lab aangekomen zag ik dat de ruimte waar ik moest zijn verbouwd werd, het zag er anders uit. 

Maar daar stond wel een grote metalen bak, 'droogijs' stond erbij. Ik dacht dat die vanwege de verbouwing  verplaatst was.

De schep hing ernaast, en vol enthousiasme schepte ik mijn meegebrachte koelbox flink vol. 

Eenmaal boven aangekomen was ik bezig het oude ijs te wisselen voor het nieuwe. Er kwam veel damp van het verse ijs af. Een collega zag dat er iets niet in de haak was, en zei : dit is droogijs , en je moet schaafijs hebben! 

Zij ging heel lief schaafijs halen en het droogijs in de gootsteen gekieperd, om te kunnen smelten.

Maar zo werkt dat niet,  het smelt niet zomaar. Iemand had er warm water opgedaan, toen stond de medicijnkamer blauw van de damp. En het ijs werd een klont . Deuren open gezet, om de damp te laten vervliegen.

Laboratorium gebeld, die hadden geen idee wat doen.

Ik dacht slim te zijn en probeerde het ijs in een risico afval bak te scheppen, maar het ijs vroor er dwars doorheen. Toen had ik het  niet meer. Het ijs in de gootsteen was inmiddels een harde klont geworden.

Ik las op Google dat het brandwonden en ademhalingsproblemen kan veroorzaken, toen werd ik nog nerveuzer.

Gelukkig kreeg ik een ingeving en ik belde de meldkamer, die zei dat iedereen de medicijnkamer moest verlaten, omdat de vrijgekomen CO2 het zuurstof uit de lucht haalt,.

Hij ging de technische dienst inschakelen.

Er kwamen drie mannetjes, de rust zelve, spraken vriendelijke woorden. Met kleine beetjes heet water , ze liepen heen en er met een waskommetjes van een patientkamer naar de medicijnkamer, en zo kregen ze de ijsklont los, en daarna werd hij teruggebracht naar de koelbox op het laboratorium.

Ze vertelden dat het verder geen kwaad kon, zolang er geen water op het ijs gegooid werd. En het zou wel een week duren voor het droogijs gesublimeerd zou zijn ( sublimeren = van vast naar gas).

Maar gelukkig was het in een half uur opgelost.

In die rode bak werd het vermaledijde droogijs afgevoerd.

Het duurde nog even voor ik afgekoeld was. 

Had ik vroeger toch maar scheikunde in mijn schoolpakket moeten houden, dan was me dit niet overkomen