Vanaf nu alles op zusteranna.com

 Schapenvachtjes werden vroeger in het ziekenhuis gebruikt, ter voorkoming van doorligplekken, ofwel, decubitus. 

De kans om door te liggen was groot, vroeger hadden mensen vaak en langdurig bedrust, en hun stuitje en hielen werden daardoor overbelast door de constante druk.

Die schapenvachten hielpen natuurlijk geen bal, maakten het allemaal nog erger. Op hoe meer lagen iemand ligt , hoe groter de kans op deze plekken. 

Maar er  waren meer hulpmiddelen. Luchtmatrassen, dat waren losse dunne matrassen met een pompje eraan

En er was zelfs een waterbed. De patient kwam dan op een matras te liggen dat uit drie delen bestond. Het middelste deel moest handmatig met water gevuld worden, een heel karwei voor dat  klaar was.

Een paar keer per dag was er een smeerronde, de patient moest op zijn zij gaan liggen, en dan werden zijn billen met antidecubituscreme gemasseerd en de hielen idem.

En dat allemaal in de strijd ter voorkoming van decubitus.

Maar alle inspanningen ten spijt kreeg toch menig patient een decubitusplek. Dan was daar de oplossing, ijzen en fohnen. Rond de plek ging men in cirkeltjes met een ijsblokje, afgewisseld met fohnen van de huid. Dit om de doorbloeding te stimuleren.

Maar later bleek dat de huid week werd door de ijsblokjes en dat de fohn oververhitting veroorzaakte.

Tegenwoordig moeten de patienten zo snel en vaak mogelijk uit bed. En als dat niet gaat krijgen ze wisselligging, Er bestaan diverse matrassen die decubitus moeten voorkomen, dit is voor de mensen die erg krakkemikkig zijn, immobiel, slechte voedingsconditie.

En mochten er toch doorligwonden ontstaan, dan wordt vaak de hulp van de wondverpleegkundige ingeschakeld.

En dan nog als laatste wil ik iets vertellen over het zandbed

Dit bed wordt alleen in uitzonderlijke gevallen gebruikt, voor de erg zieke medemens, die over het hele lichaam geen druk kan verdragen. Dit bed zorgt ervoor dat de zieke als het ware drijft. Onder de oppervlakte circuleert lucht en kleine korreltjes, lichaamssappen zakken naar beneden en worden daar opgeslagen. Op dit bed geen doorligplekken (erbij). Patient op zijn zijde rollen gaat makkelijk, door aan het laken te trekken, en daarna met een voetpedaal, de motor afzetten, zodat het bed hard wordt, en iemand gefixeerd is, zodoende kan je de achterzijde van de patient verzorgen.

Nadeel is dat je onmogelijk iemand uit bed kan halen, dus dit bed wordt niet langer gebruikt dan strikt noodzakelijk.

Conclusie; voorkomen is beter dan genezen. Dus hup, het bed uit, rondlopen, en goed eten!

En soms heeft iemand daar een schop onder zijn kont bij nodig, ik schroom niet die uit te delen!