Vanaf nu alles op zusteranna.com

 Bloed.

ik zat laatst in de trein, en hoorde een jonge vrouw een gesprek voeren door haar telefoon. Ze werkte in de zorg, en de taferelen die ze beschreef herkende ik wel. 

Maar om die nu hardop in de trein te bespreken..

Ze vertelde dat ze iemand op het toilet gezet had, die bleef daar eeuwen op zitten . Toen ze uiteindelijk hem eraf ging halen, nadat hij aan de bel (koordje)getrokken had,  trof ze een bloedbad aan.  Ze schrok daarvan, ging op zoek naar de oorzaak van het slagveld. Het bleek een wondje aan zijn  scheenbeen te zijn. 

Mensen die prednison gebruiken krijgen een perkamentachtige huid, die heel kwetsbaar is. Bij hun kan een simpele pleister, die je aanbrengt na bloedafname, al de huid kapot scheuren als je de tape verwijderd. 

Daarna beschreef ze in geuren en kleuren iemand die ( ook op het toilet) veel bloed verloren had. Rectaal bloed verlies is een zaak om serieus te nemen, bij nadere inspectie bleek het een gigantische aambei te zijn. 

Ze stak haar verbazing niet onder stoelen of (trein)banken, de hele coupe kon meegenieten van haar verhaal.

Zo lust ik er nog wel een paar. 

In de zorg wordt je met zekere regelmaat met bloed geconfronteerd. 

Een speciale variant is melaena, bloedontlasting. 

Als iemand een bloeding in zijn maag of in eerste deel van zijn dunne darm heeft, dan uit zich dat in deze donkerrode/zwarte glimmende ontlasting. De geur daarvan herken je meteen, het is een penetrante onaangename lucht. 

Wat men uitpoept zijn enorme stolsels, het doet mij , qua uiterlijk, aan bosbessenjam denken.

Potten vol raakt de ongelukkige dan kwijt. 

De oorzaak is vaak met een scopie op te sporen, en dan wordt er van binnen iets dichtgebrand.

Ik kan nog veel meer verhalen vertellen over dit onderwerp, maar nu ga ik eerst een beschuitje eten, met bosbessenjam!