Vanaf nu alles op zusteranna.com

Digitalisering in de zorg. Het heeft voor- en nadelen.

Het elektronisch patientendossier , toen het ingevoerd werd, dacht ik: dat krijg ik nooit onder de 

knie. Maar met bloed zweet en tranen heb ik het mij eigen gemaakt, grotendeels tenminste. Ik moet bij bepaalde zaken toch echt de hulp van mijn jonge collega's of studenten inroepen.

Vroeger werd alles op papier gezet. Er waren mappen voor de verpleegkundigen en mappen voor de artsen. 

In die mappen schreven wij, de verpleegkundigen, onze rapportages. 

De nachtdienst schreef met rood, dagdienst met blauw, en avonddienst met groen. 

Schreef je collega met hanenpoten, dan werd het lastig lezen.

In de nachtdienst had je al je mappen op een karretje liggen. Het gebeurde nog al eens dat de mappen gingen schuiven, ze vielen op de grond, met al de papieren verspreid over de vloer. Vreselijk!

De artsen moesten voor alle medicijnen die een patient gebruikte, een recept schrijven, op doordrukpapier. Het gebeurde regelmatig dat het doorgedrukte deel niet leesbaar was. Of 

dat het hele recept niet leesbaar was vanwege het handschrift.

Medicijnen toedienen was heel vroeger linke soep. Een verpleegkundige zette voor alle patienten de pillen uit, zo los uit een potje in een bakje. Een cocktail van gekleurde tabletjes, hopend, en ervan uitgaand, dat het de juiste medicatie betrof.

En rontgenfoto's die gemaakt waren kreeg je mee in een grote map. Op de artsenkamer werden ze letterlijk tegen het licht gehouden. Een voor een . 

Patientenvervoer aanvragen deed de nachtdienst altijd, door een briefje in te vullen. Het gebeurde wel eens dat ik dat vergat in de nacht, en dan moest ik het briefje invullen terwijl de collega van patientenvervoer stond te wachten. Ik was een keer zo moe, dat ik , terwijl ik onder toeziend oog van die man het briefje invulde,  tegelijkertijd in slaap viel. Dat leverde verbaasd gelach op.

En dan nog de dieetbordjes, later werden dat kaartjes van karton.

Vooral op Chirurgie werden die gebruikt. Aan voeteneind van het bed hing je zo'n bordje met daarop het dieet dat een patient had. Stond  hij op :nuchter, helder vloeibaar, 15 ml per uur, gemalen eten, ga zo maar door.

Lang vervlogen tijden, waar ik met plezier op terugkijk.