Digibeet in de zorg
Ik vind mijn werk nog altijd leuk, maar..de technologie maakt me wanhopig.
Vandaag moest een patient uitleg over een glucose meter krijgen, die ze thuis moet gebruiken. Totaal onbekend apparaatje, ik snapte er geen r... van.
Dus de brief met uitleg erbij.
Dwz, een barcode die de patient moest scannen. En daar begon het mee, dat lukte uiteraard niet.
Als je uiteindelijk de barcode gescand had, kwam er een instructiefilmpje, en daar was ook geen touw aan vast te knopen. Zucht...
Een aantal jaar geleden werd EPIC (electronisch patientendossier) ingevoerd . Wij kregen daar les in, en iedereen snapte het. Behalve ik.
Met veel gestuntel is het mij gelukt (heeft maanden geduurd) voor ik ermee uit de voeten kon. Maar EPIC heeft nog steeds onderdelen die mij gek maken.
Een lab briefje opnieuw uitprinten? Druk HIER op de knop. Nee dus, zo makkelijk is dat niet!
Een protocol opzoeken? Welkom bij de lijst met protocollen die voor 99% op elkaar lijken.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
De werktelefoon. Vreselijk ding. Gewoon iemand bellen binnen het AMC lukt soms wel, meestal niet. Dan grijp ik maar terug op de telefoon met een draad eraan.
Maar, er is ook goed nieuws. Ik ben een het bed nog steeds capabel en weet wat me te doen staat.
Jarenlange ervaring wint het van mijn gebrekkig technisch inzicht.
En als dat zelfs niet meer lukt is het tijd om met pensioen te gaan :)>
Zo is dat! Hou je maar vast aan jouw jarenlange ervaring en dan komt alles goed!
BeantwoordenVerwijderen