Een ziekenhuisopname zorgt er soms voor dat mensen in kleuters veranderen.
Zo lag er een keer een jonge man bij mij op de afdeling. Hij was geopereerd, ergens in zijn buik, en opeens zijn handen niet meer kon gebruiken. Althans, zo gedroeg hij zich.
Zijn moeder en vriendin zaten aan zijn bed, hielden zijn hand vast, en toen het eten gebracht was gingen ze hem voeren!
Ik maakte me uit de voeten , kon deze aanblik niet verdragen.
Andere patient, had een neusmaagsonde gekregen ( hij had bolletjes geslikt en was vastgelopen van binnen, maag zat vol vocht). Niet leuk die slang, maar goed, het was nodig.
Hij was opeens zijn spraakvermogen kwijt, en kon alleen met zijn vingers knippen. Ik heb hem streng toegesproken en gevraagd of hij zijn tong verloren was.
En dan de patient die rustig ontspannen op bed ligt. Maar als hij je ziet barst hij in gekreun en gesteun uit. Gaat dood van de pijn. Zegt hij.
En wat te denken van de mensen die zichzelf na een operatie niet meer kunnen wassen. Stomverbaasd als ze een washandje aangereikt krijgen om daar zelf iets mee te gaan doen.
Mensen die een zetpil niet zelf in kunnen brengen, mensen die op het toilet niet meer in staat zelf zijn hun onderkant af te vegen. Zo lust ik er nog wel een paar!
En dan hebben we nog de gemakzuchtigen. Mensen die prima uit de voeten kunnen, maar de voorkeur geven aan een postoel naast het bed of een urinaal.
Ik neem me voor , als ik ooit nog eens in het ziekenhuis kom te liggen, dat ik me aan geen van bovenstaande zaken schuldig zal maken.
Wat kunnen sommige patiënten zich vreemd gedragen! Fraaie voorbeelden zuster Anna! 😍
BeantwoordenVerwijderen