In 1983 begon ik met de opleiding Verpleegkunde-A.
Dat was in het Julianaziekenhuis in Amsterdam, een oud klein hospitaaltje.
Het mortuarium bevond zich net buiten het ziekenhuis, via allemaal omweggetjes kwam je daar met de overledene.
Om in de gang naar de koelcel te komen, moest je twee traptreden af, met brancard met daarop de dode. Ondanks protest van het verplegend personeel kwam er geen liftje.
Op een winternacht was het weer zover, een overleden patient moest weggebracht worden.
Dit keer betrof het een corpulent persoon, de brancard duwen was al zwaar.
Het personeel van die nacht besloot dat het nu tijd was om een vuist te maken.
De brancard werd in de ziekenhuistuin neergezet, de vrieskou zorgde voor ideale omstandigheden.
De volgende ochtend brak de pleuris uit.
En het liftje, dat werd eindelijk geinstalleerd.
Dit verhaal past goed in een aflevering van Maigret 🧐
BeantwoordenVerwijderenJa , geweldig he, ik vind het een mooie stunt!
Verwijderen