Vandaag had ik het voorrecht een niertransplantatie bij te mogen wonen.
Het was onder ideale omstandigheden.
De donor was iemand die bereid was een nier af te staan, bij leven en welzijn.
Donor werd eerst geopereerd. Het vrijprepareren was een flinke klus, omdat de nieren achter in de buikholte zitten.
De operatie werd gestart met een onderbuiksincisie, Door het gebruik van trocars (sleutelgatchirurgie) was de operatie via beeldschermen te volgen, geweldig!
Toen de nier eruit was werd hij op tafel voorzien van een infusievloeistof, de chirurg ging alvast met bloedvaten bijknippen aan de slag, en daarna werd hij in een koelbox gestopt.
De geopereerde patient werd naar de uitslaapkamer gebracht, en even later werd de ontvanger op de operatiekamer gebracht.
Ontroerend was te zien hoe lief iedereen voor de patient was, bijzonder moment om te zien hoe iemand onder narcose gebracht wordt.
Deze operatie was alleen via een incisie, dus geen zicht via een beeldscherm.
Ik stond op een bankje en keek letterlijk over de schouder van de arts mee.
Mooiste moment was toen de nier op het vatenstelsel van de patient aangeloten was, de ureter (urineleider, die loopt van nier naar blaas), lag nog los op de buik, zat vast aan nier maar moest nog ingehecht worden in de blaas.
Opeens een gouden straaltje urine uit dat buisje, een mooi moment, de nier werkt!
Ik zal komende tijd meer over nieren vertellen, een relatief nieuw specialisme voor mij.
Een mooi en leerzaam verslag van een bijzondere gebeurtenis
BeantwoordenVerwijderenDank je, ik voel me bevoorrecht dat ik dit bij mocht wonen
Verwijderen