Discussies op mijn werk zijn aan de orde van de dag.
Tijdens de nachtdienst word ik geacht elk uur bij mijn patienten te kijken. Meestal gaat dat zonder problemen.
Maar bij deze kamer kraakte de deur enorm.
Patient wakker en uitzinnig van woede.
' Nou , het is duidelijk dat je nog leeft' zei ik.
Hij bleef schreeuwen , daarop verliet ik de kamer.
Naderhand bood hij excuses aan.
Ik legde uit dat het mijn verantwoording is ieder uur bij iedereen te kijken, om te zien of men in nood verkeert, iets nodig heeft, wat dan ook.
' Maar als je net langs bent geweest en ik krijg meteen daarna een hartstilstand dan ben ik toch dood. Want je moet binnen een paar minuten beginnen met reanimeren' zei hij.
' Als ik pas na een paar uur langskom en je ligt koud en stijf in je bed, dan krijg ik te horen dat ik mijn plicht verzaakt heb.'
Daarna was het goed en heb ik de rest van de nacht door een kiertje gekeken en geluisterd of hij nog onder ons was.
Reacties
Een reactie posten